KUREYŞ Sûresi
1. (Allah) Kureyş’i (emniyet ve selâmete) alıştırdığı için!
2. Onları (ticâret için) kış ve yaz yolculuğuna alıştırdığı için!
3. O hâlde (onlar da) bu Beyt’in (Kâ‘be’nin) Rabbine (şükür için) ibâdet etsinler!
4. O (Beyt’in Rabbi) ki, onları açlıktan doyurdu ve kendilerini korkudan emîn kıldı.
MÂÛN Sûresi
1. Dîni (hesab gününü) yalanlayanı gördün mü?
2. İşte o, yetîmi itip kakandır.
3. Yoksulu doyurmağa da teşvîk etmez.
4. Artık vay o namaz kılanların hâline!
5. Ki onlar, namazlarından gaflet edenlerdir (ona ehemmiyet vermezler)!(1)
6. Onlar ki, riyâkârlık (gösteriş için ibâdet) ederler!
7. Ve mâûn’u (zekâtı)(2) men‘ ederler!
KEVSER Sûresi
1. (Habîbim, yâ Muhammed!) Şübhesiz ki biz sana Kevser’i(3) verdik.
2. Öyleyse Rabbin için namaz kıl ve kurban kes!
3. Doğrusu asıl ebter (nesli kesik) olan, sana kin besleyendir.
1- Bakınız; (Sözler, 4. Söz, sahîfe 9; 21. Söz, Sahîfe 91)
2- اَلْماَعُونُ; (Maûn) zekât, sadaka, itâat, ihtiyaç maddeleri ma‘nâlarını taşır. (İbn-i Kesîr, c. 3, 682)
Ayrıca bakınız; (Bakara Sûresi, sahîfe 1, hâşiye 4; sahîfe 407, hâşiye 1)
3- “Kevser kelimesi, kudsî, câmi‘, küllî, nûrânî bir kelime olduğundan ma‘nâ-yı lügavîsi (lügat ma‘nâsı) olan hayr-ı kesîrden (pek çok hayırdan) ve uhrevî havz-ı Kevserden (âhiretteki Kevser havuzundan) ve ma‘nevî bir havz-ı kevser olan Kur’ân’dan tut, tâ hayr-ı kesîr ıtlâkına mâsadak olan (onlara da hayr-ı kesir denilebilen) ve Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a i‘tâ edilen (verilen) bütün hedâyâ-yı Rahmâniye (Rahmânî hediyeler) ve fütûhât-ı Rabbânîye (Allah’ın ihsân ettiği fetihlere), tâ feth-i Mekke ve feth-iBeyt-i Makdis (Kudüs’ün fethi) ve feth-i Şam ve feth-i İstanbul’a kadar ma‘nâları olduğu gibi, o ma‘nâlara da işâreti var.” (Mektûbât, Fihriste-i Mektûbât, 176)